Geschiedenis:
Asbest is een oud materiaal, voor het eerst gebruikt door mensen in het Neolithicum (ca. 11.000 v.Chr. ) als een humus voor keramiek. Prehistorische scherven zijn gevonden in Finland, Rusland, Noorwegen en Zweden. Eerste geregistreerde gebruik van asbest dateren al in 2500 voor Christus. Het is al bekend sinds de oudheid in zowel de westerse wereld en Azië als een wonder der natuur. De vezels werden gebruik voor zeer duurzame textiele objecten zoals lijkwaden, servetten, tafelkleden, en speciale kleding.
Het eerst wordt in de Griekse bronnen de naam ‘Asbest’, wat betekent ‘onblusbaar’ genoemd. Voor het eerst werd er geschreven over asbest rond 300 voor Christus. De Grieken en Romeinen (“Amiantus”, wat “niet verontreinigd” betekend ) merkten op dat asbest een lage thermische geleidbaarheid had en was bestand tegen vuur en zuren.
Ook merkten ze op dat asbest schadelijke biologische effecten had. Hoewel de Griekse geograaf Strabo en de Romeinse natuuronderzoeker Plinius “de ziekte van de longen” waargenomen hadden, moesten de slaven het asbest weven tot doek. Ze waren in zo’n ontzag van het asbest, de magische eigenschappen, dat zij de symptomen negeerde.
In de Middeleeuwen daalde het gebruik van asbest. Sommige zeggen dat Karel de Grote asbest tafelkleden had gehad. Ook werd aangetoond dat Marco Polo textiel artikelen van asbest te hebben gehad op zijn reizen. Ook ontdekte hij de asbestmijnbouw en het weven van asbest doeken in Azië.
De Industriële Revolutie betekende een enorme hausse voor de asbest-industrie. Fabrieken werden overal geopend en nieuwe toepassingen van het wonder mineraal werden bedacht. Commerciële asbestmijnen ontstonden in de late jaren 1800 en ondernemers erkende dat asbest hen misschien wel rijk konden maken.
De spoorweg-industrie was een van de eerste die uitgebreid gebruik maakte van asbest en asbesthoudende producten. Doordat de spoorweg-industrie met sprongen groeide, werd de behoefte aan meer asbest groter.
De scheepswerf industrie was niet ver achter. Scheepsbouwers maakten ook uitgebreid gebruik van asbest materialen. Met name in de stoom motoren en andere elementen die warm werden.
De oude waarnemingen van de gezondheidsrisico’s van asbest waren ofwel vergeten of genegeerd.
Aan het begin van de twintigste eeuw, merkten de onderzoekers in de asbest mijnbouw steden grote aantal doden en longproblemen. In 1917 en 1918 werd opgemerkt door verschillende studies dat asbest arbeiders onnatuurlijk jong stierven.
De eerste diagnose van asbestose werd gemaakt in 1924. Een vrouw had gewerkt met asbest sinds ze dertien was. Ze stierf toen ze drie en dertig jaar oud was. Een Engelse arts had vastgesteld dat de doodsoorzaak met asbest te doen had. Hij noemde het “asbestose”. Hierdoor werd een studie gedaan naar de asbestwerknemers in Engeland. Vijfentwintig procent van hen bleek het bewijs te zijn van de asbest gerelateerde longziekten.
Wetten werden aangenomen in 1931 (dit waren de eerste asbest gerelateerde wetten – ‘De Asbestos Industry Regulations 1931 “) om de ventilatie te verhogen en asbestose een werk gerelateerde ziekte te maken. In de jaren 1930 begon een groot medische tijdschrift artikelen te publiceren die asbest aan kanker koppelde. De herontdekking van asbest gerelateerde ziekten werden op een laag pitje gezet voor meerdere jaren doordat de silicose (een longziekte door kwartsstof inademen) meer in opkomst kwam.
De bouw was verreweg waar het meeste asbest in werd verwerkt. Iedereen wilden hun huizen en kantoren veilig en warm maken, dus brandwerend asbest leek het perfecte product voor deze doeleinden. Asbest kon je al snel overal in woningen en commerciële gebouwen vinden.
Het werd gebruikt als wand isolatie, vloer-en plafondpanelen, in buitenbeplating , ook kan asbest worden gevonden in stucwerk, gipsplaten, pakkingen, cement leidingen, dakgoten, gips, stopverf, kalefateren, en tal van andere bouwproducten. Scholen en theaters pochten zelfs asbest gordijnen te hebben en beschouwde dit als veiliger dan andere standaard stoffen vanwege zijn sterkte en hittebestendigheid. In de jaren 1940 tot 1970 waren waarschijnlijk de meest geproduceerde jaren – een geschatte 3.000 producten- welke gebruik maakte van de asbest unieke eigenschappen. Ook kon je asbest vinden in haardrogers, strijkijzers en strijkplank covers, broodroosters, koffie potten, en elektrische dekens. Er worden momenteel nog steeds thermokannen en afdichtringen geproduceerd in Azië. Deze producten komen nog steeds in Europa op de markt. Meestal worden deze materialen verkocht via het internet.